Przedstawiamy Mateusza – Maticzka dla najbliższych.
Nasze długo oczekiwane, największe szczęście przyszło na świat w 2007 roku. Urodził się duży, zdrowy chłopiec, który otrzymał 9 punktów. Wniósł w nasze rodzinne życie wielką radość i szczęście. Wtedy jeszcze nic nie wskazywało na to, że w niedalekiej przyszłości ta sielanka skończy się dla nas w tak okrutny sposób.

Tuż po drugich urodzinach z Matim zaczęły się problemy – zapominał słowa, które wcześniej znał i mówił. Cofnęły się też umiejętności wcześniej zdobyte. Tak sukcesywnie się uwsteczniał, aż w końcu zamilkł całkowicie i przestał reagować na swoje imię. Wtedy nasze szczęśliwe życie legło w gruzach. Zaczęliśmy poszukiwania przyczyny takiego stanu – co mogło spowodować tak szybki regres? Przebyliśmy tysiące kilometrów, niezliczoną ilość wizyt u specjalistów, pobytów w szpitalach, setki badań. Działaliśmy jak w amoku – co jeszcze, gdzie jeszcze, jakie tylko możliwe terapie.

Aż do czasu pierwszej diagnozy – malformacja naczyń krwionośnych mózgowia, naczyniak na żyle Galena oraz cechy autystyczne. Idąc tym tropem, poszerzyliśmy diagnostykę w kierunku autyzmu, docierając do kolejnej diagnozy, która zapadła w wieku 3 lat – autyzm atypowy.

Dostając od życia takiego kopa, staraliśmy się jakoś na nowo ułożyć wszystko – pogodzić terapie syna z codziennym życiem rodzinnym. Niestety… ta stabilizacja nie trwała zbyt długo. Po dwóch latach od diagnozy autyzmu, w wieku 5 lat, u Mateusza pojawiła się kolejna diagnoza – padaczka lekooporna, sklasyfikowana jako hipsarytmia. To był dla nas bardzo ciężki czas – czas niepewności, szukania pomocy wszędzie. Setki nieprzespanych nocy i telefonów, tysiące stron w internecie przeczytanych. Ten czas do końca życia zostanie w naszej pamięci – długo przeżywaliśmy żałobę po „zdrowym dziecku”. Już nie mieliśmy złudzeń, że tak ciężkie, dwie z trzech diagnoz, zabrały nam zdrowe dziecko i wszystkie plany na przyszłość.